Binnenkijker: Wonen op een plek waar ooit graan werd opgeslagen

Toen we in 2009 aan een nieuw inspiratieboek werkten, interviewden we één van onze klanten die in een wel heel bijzonder pand woonde. In 2003 verbouwde de familie van Rijn een graansilo tot luxe appartement annex bedrijf. Als we nu de foto’s nog eens terugkijken, zien we dat de inrichting nog steeds past bij deze tijd. Dat is het mooie van een goed interieurontwerp, waarbij ook de natuursteen vloer niet snel gaat vervelen. Leuk om nog eens terug te kijken naar hoe het toen ging.

Harry van Rijn, toentertijd eigenaar van Rijn Architecten, ging aan de slag om van de silo een woonhuis te realiseren en ruimte te creëren voor zijn bedrijf. Zoon Jasper van Rijn en zijn collega Carlo Abdul, in die tijd beide parttime werkzaam bij Rijn Architecten en studerend aan de TU Delft, kregen de opdracht om het ontwerp te verzorgen.

“We hadden een paar duidelijke eisen”, vertelt Lonny. ‘Beneden moest plaats zijn voor het bedrijf, boven wilden we een riant woonhuis maken. Op de bovenste verdieping moest een grote buitenruimte komen en de woning zelf wilden we drempelloos houden. Ook hebben we globaal de ruimtes ingedeeld. De rest is volledig overgelaten aan de creativiteit van de jongens. Voor hen was het natuurlijk een geweldige uitdaging. Wie krijgt nu tijdens zijn studiejaren de kans om aan zo’n bijzonder project te werken?’

Het pand is opgedeeld in vier verdiepingen waarvan de eerste twee bestemd zijn voor bedrijfsruimte. Op de begane grond is een voormalige loods ingericht als parkeergarage. De kelder onder het pand kreeg een bestemming als atelier voor Lonny, die keramisch vormgever is en workshops geeft. Op het buitenterrein werd het oude P.E.N.-huisje omgetoverd tot oven voor de beelden.

Het gebouw kent veel verrassende elementen. Het trappenhuis bijvoorbeeld, dat gemaakt is in één van de silo’s en waar alles zoveel mogelijk in oude stijl is gebleven. En het grote dakterras op de bovenste verdieping dat tussen de keuken en de slaapkamer in ligt. Opvallend zijn ook de ramen die schijnbaar kriskras door het gebouw zijn geplaatst. Op die manier ziet u van buiten niet hoeveel verdiepingen het pand heeft. En natuurlijk is er de prachtige leisteen vloer op de bovenste twee verdiepingen die de woning een heel eigen karakter geeft. Het opvallende ontwerp bleef niet onopgemerkt. In tegendeel. Jasper van Rijn en Carlo Abdul wonnen er zelfs de eerste architectuurprijs van Haarlemmermeer mee.

Voordat de bouw kon starten, is het pand van binnen bijna volledig ‘gestript’. De 12 afzonderlijke silo’s zijn allemaal verwijderd. Een spectaculaire klus die veel toeschouwers trok. De oude fundering bleef staan en daarop werd een nieuwe staalconstructie gemaakt. De bestaande beplating is deels bewaard gebleven en de buitenkant van het gebouw kreeg een zinken beplating. Vervolgens zijn de verdiepingen, het trappenhuis en de lift gemaakt.

Doel was om het industriële karakter van het pand te behouden, maar wel warme elementen toe te voegen. Stoere materialen zijn bijvoorbeeld door het hele gebouw afgewisseld met hout. Dit ziet u het duidelijkst terug in het woongedeelte. De schuifdeuren van onbewerkt hout, de koperslagkeien bij de haard, het betonnen aanrechtblad en de stalen fundering vormen een mooi contrast met het warme hout in de keuken. De inrichting sluit hier helemaal bij aan. Lonny: ‘Ik houd van modern, maar verdeeld door het huis heb ik ook wat antieke elementen toegevoegd. Juist die afwisseling maakt het zo leuk.’

Helemaal boven vinden we de keuken. Het imposante kookeiland met betonnen aanrecht en ingebouwde gaspitten, de open haard en het mooie houten meubel met kasten zorgen voor een heel speciale sfeer. In de keuken is ook een eethoek ingericht die een prachtig uitzicht biedt op voorbijvarende bootjes en de rest van de omgeving. Lonny: ‘Dit is echt mijn favoriete plek, naast mijn atelier natuurlijk. Hier voel ik me fijn en kan ik uren doorbrengen.’ Naast de keuken ligt het riante dakterras en aan de andere kant vinden we de slaapkamer en badkamer. De woonkamer en twee overige slaapkamers liggen een verdieping lager. Hier is extra sfeer gecreëerd met lagere plafonds. Lonny heeft in de woonkamer gekozen voor paarse elementen, afgewisseld met grijstinten. Voor het raam is een extra zitplek gemaakt om ook hier te genieten van het uitzicht. Een grote open haard doet dienst als roomdivider en de trap heeft tegelijkertijd een functie als kast.

Met zo’n groot oppervlak is de keuze van een vloer erg belangrijk. Lonny en haar man zijn lang bezig geweest met het selecteren van het juiste materiaal voor de twee bovenste verdiepingen. ‘Leisteen had duidelijk mijn voorkeur’, vertelt Lonny. ‘Ik wilde grote tegels met ieder hun eigen, unieke karakter. We hebben verschillende bedrijven bezocht en kwamen uiteindelijk uit bij Nibo Stone. Dit bedrijf kenden we al via ons bureau. In de showroom zag ik de Titane liggen en ik wist meteen dat dit dé vloer was. De kleur en tekening in de steen pasten helemaal bij onze stijl. Ook de twee ontwerpers waren het direct eens met onze keuze.’

De vloer is een leisteen met splijtruw oppervlak. Dit houdt in dat het materiaal met de hand wordt gespleten. De binnenzijden vormen de bovenkant, ofwel het oppervlak van de tegel. Hierna vindt geen oppervlaktebewerking meer plaats. De tegel voelt onregelmatig aan en heeft een natuurlijke antislipwaarde.

Lonny: ‘We kozen voor vrije lengtes. In ons geval betekent dit dat de lengte van de tegels varieert van zo’n 45 tot 90 centimeter. Ze zijn willekeurig door elkaar gelegd wat een speels karakter geeft. Doordat de tegels wel een vaste breedtemaat hebben, oogt het geheel toch rustig.’ Deze tegel is toegepast in de woonkamer, keuken en badkamer.In deze laatste ruimte is niet alleen de vloer betegeld, maar ook de wand. Het resultaat is echt prachtig. Lonny:‘Toen de vloer net gelegd was en er verder nog helemaal niets in de woning stond, heb ik hier vol verbazing rondgelopen. Iedere tegel is weer anders en als je goed kijkt, zie je er van alles in. Het is puur natuur, schitterend gewoon. Iedere tegel is een schilderijtje zeg ik wel eens.’

Lonny en haar man hebben nog geen moment spijt gehad van de beslissing om de silo te kopen: ‘We wonen er fantastisch en een mooier visitekaartje voor het architectenbureau kun je niet bedenken. Sinds de verhuizing is ons bureau enorm gegroeid. Mijn zoon Jasper heeft het bedrijf samen met Carlo vanaf 1 september 2008 overgenomen, vanaf dat moment is de naam omgedoopt tot ENZO architecten.

Geïnteresseerd in de activiteiten van ENZO architecten?

Kijk dan eens op www.enzoarchitecten.nl